Aktualności
- 17 sie, 2022
Powierzchniowy pomnik przyrody “Wiekowa Sośnina” w gminie Bojadła.
Powierzchniowy pomnik przyrody “Wiekowa Sośnina” w gminie Bojadła.
Drugim powierzchniowym pomnikiem przyrody w gminie Bojadła obok “Tańczących Sosen” jest “Wiekowa Sośnina”, do którego dotrzemy po pokonaniu około 2,5 km na południe od sosnowych tancerek.
Położenie powierzchniowego pomnika przyrody “Wiekowa Sośnina” w gminie Bojadła na mapie GDOŚ
W tym przypadku mamy skąpe informacje dotyczące przedmiotu ochrony. Na postawionej tablicy napisano jedynie, że jest to powierzchniowy pomnik przyrody o nazwie “Wiekowa Sośnina” na powierzchni 3,41 ha.
W artykule Marka Łuszczyńskiego o “Wiekowej Sośninie” ( http://www.pomniki-przyrody.pl/?p=1343 ) widnieje jeszcze jedna tablica informacyjna, na której wskazano, że przedmiotem ochrony jest starodrzew sosnowy w wieku 140 lat. Podczas wspólnej wyprawy w marcu 2022 roku wspomnianej tablicy już nie było.
Natomiast w Centralnym Rejestrze Form Ochrony Przyrody ( Wiekowa_sośnina_w_gminie_Bojadła ) informuje się, że ochroną objęto: “Skupienie drzew o unikatowym pokroju – starodrzew sosnowy otoczony młodszymi monokulturami sosnowymi”. Podstawą powołania pomnika przyrody jest Rozporządzenie Nr 15 Wojewody Zielonogórskiego z dnia 11 grudnia 1998 r. w sprawie uznania za pomniki przyrody.
Jedną z najdorodniejszych i najpiękniejszych przedstawicielek “Wiekowej Sośniny” jest okaz prezentowany na zdjęciach, któremu poświęciliśmy najwięcej czasu. Można napisać, że jest to najbardziej reprezentatywne drzewo dla całego zespołu sosen objętych ochroną.
Odznacza się oryginalnym pokrojem, bowiem pierwsze masywne konary drzewa wyrastają z pnia już na wysokości nieco powyżej 110 cm, dlatego aby zmierzyć obwód pnia zgodnie z zasadami obowiązującymi w dendrometrii, należało sprawdzić, w którym miejscu pień jest najchudszy między gruntem a wysokością 110 cm.
Według naszych ustaleń wyszło, że najchudszy obwód pnia drzewa znajduje się na wysokości 100 cm. W tym miejscu pomiar dał wynik 300 cm, co jak na sosnę jest już całkiem sporym osiągnięciem. Jednak sama grubość pnia drzewa jest tylko jedną z wielu wyróżniających go cech.
Ilość pięknych masywnych, pofalowanych i grubych konarów przypomina mi trochę słynną sosnę “Ośmiornicę”. Drzewo wygląda na okaz, który znajduje się w dobrej kondycji zdrowotnej i stanie technicznym.
Poza finezyjnym pokrojem drzewa, naszą uwagę zwróciły podłużne okazałe, głęboko spękane “tafle” na pniu, które często są charakterystyczne dla wiekowych sosen. Myślę, że z uwagi na podobieństwo do sosny “Ośmiornicy”, można ją zdrobniale nazwać “Ośmiorniczką”.
Pozostałe drzewa w dość znacznym stopniu różnią się od siebie, bowiem spotkamy tu osobniki bardziej przypominające sosny z lasu gospodarczego, jak i sosny charakteryzujące się ciekawszym pokrojem oraz sylwetką.
Do tych drugich na pewno można zaliczyć wielopniowy okaz widoczny na powyższych fotografiach, który najprawdopodobniej powstał ze zrośnięcia się czterech pojedynczych osobników.
Za to na tych zdjęciach “Wiekowa Sośnina” przypomina bardziej las gospodarczy. Jeżeli natomiast przyjąć, zgodnie z podanymi informacjami, że wiek tych drzew przekracza 140 lat to mamy tu ważną cechę wyróżniającą te sosny, chociaż akurat na tych osobnikach jakby mniej widoczną.
Kolejną ciekawą sosną jest drzewo o krótkim pniu i trzech głównych przewodnikach, dodatkowo przyozdobiony owocnikami grzybów pasożytniczych.
Mistrzynią drugiego planu “Wiekowej Sośniny” jest “tańcząca” brzoza brodawkowata. Generalnie wrażenia i wnioski z oglądania “Wiekowej Sośniny” są takie, że im wolniej ją podziwiamy, tym więcej ciekawostek zauważamy.
Nie jest to fragment lasu do szybkiego przejścia a raczej do wolnego spaceru, zanurzenia się w sosnowym borze i wyszukiwania w nim największych ciekawostek dendrologicznych. Jeżeli będziemy się kierować tą regułą, to na pewno możemy mieć dużo satysfakcji z odkrywania “Wiekowej Sośniny”.
“Wiekowa Sośnina” ma swój urok, czar i tajemnice, które zdecydowanie warto odkrywać, nawet, jeżeli będziemy zachłyśnięci po obejrzeniu “Tańczących Sosen”. A może dla dusz mniej wprawionych w wyszukiwaniu leśnych niuansów, lepiej zaproponować odwrotną kolejność i na początek polecić “Wiekową Sośninę”, natomiast później “Tańczące Sosny”?
Dla mnie “Wiekowa Sośnina” to wspaniałe miejsce do odnajdowania czegoś niezwykłego w świecie sosen, w pozornie przeciętnym lesie. Jestem przekonany, że gdybym odwiedził ją ponownie, “nazbierałbym” materiału na drugi artykuł.
P O D S U M O W A N I E
1) W gminie Bojadła (woj. lubuskie, powiat zielonogórski) na wypłaszczonej, ustabilizowanej wydmie, przylegającej bezpośrednio do drogi asfaltowej na trasie Sosnówka – Bełcze znajduje się fragment lasu (Nadleśnictwo Sulechów, oddział 233 x) o powierzchni 3,41 ha, który w 1998 r. objęto ochroną jako powierzchniowy pomnik przyrody o nazwie “Wiekowa Sośnina”.
2) Przedmiotem ochrony jest skupienie drzew o unikatowym pokroju (starodrzew sosnowy otoczony młodszymi monokulturami sosnowymi). Wiek chronionych drzew przekracza 140 lat. Jedną z najpiękniejszych i najgrubszych sosen jest “Ośmiorniczka”, której obwód pnia na wysokości jednego metra nad gruntem wynosi 300 cm.
3) W “Wiekowej Sośninie”, wśród wyróżniających się osobników pod względem pokroju i sylwetek, odnajdziemy również sosny przypominające typowe proste egzemplarze, które dominują w lasach gospodarczych.
