(25) BUK ZWYCZAJNY – ODMIANA CZERWONOLISTNA Z MIĘDZYBORZA SYCOWSKIEGO

Jedną z dendrologicznych perełek lasów Międzyborza Sycowskiego i okolic jest drzewo rosnące przy skraju jednej z leśnych polanek, która przypomina mi pozostałości dawnego sadu owocowego, m.in. ze względu na występujące na niej jabłonie i inne drzewka owocowe.

Perełką tą i jednocześnie bohaterem artykułu jest buk zwyczajny w odmianie czerwonolistnej (Fagus sylvatica purpurea / atropurpurea), który jest równocześnie ewenementem w tych lasach, ponieważ nigdzie nie odnalazłem drugiego okazu buka w tej odmianie.

Jest to wyjątkowo ozdobne i malownicze drzewo, idealnie nadające się do sadzenia w wyeksponowanych miejscach a także jako okaz soliterowy. Wtedy drzewo maksymalnie czaruje swoim wyglądem, kolorami i sylwetką.

Ważną zaletą (lub wadą jak kto woli) jest to, że odmiana ta bardzo wolno rośnie. Największą uwagę przyciągają, oryginalnie i efektownie zabarwione liście. Wyrasta na wysokie drzewo o szerokiej, kulistej koronie. U drzew rosnących w zwarciu, pnie są wysokie, gładkie, natomiast u rosnących samotnie, często pień rozdziela się już nisko nad ziemią na potężne konary.

Międzyborski buk to jeszcze młodzież tego gatunku, ale już na ten moment, prezentuje się szczególnie pięknie, barwnie i zjawiskowo. W miejscu rozchodzenia się przewodników widać charakterystyczne guzy i narośle.

OBWÓD PIERŚNICOWY PNIA

Na tle potężnych dębów, które w tym roku prezentowałem już w cyklu, albo porównując go do innych buków zwyczajnych, międzyborski outsider to chudzinka, ponieważ jego obwód pierśnicowy pnia wynosi 257 cm.

Niemniej jest on klasycznym przykładem na to, że w poszukiwaniu unikatowych tworów dendroflory, należy kierować się nie tylko wysokością, grubością lub wiekiem okazu, ale także cechami takimi jak np. rzadkość występowania poszczególnych gatunków/taksonów/odmian na danym terenie lub wyjątkowy wygląd drzewa.

Te, jakby trochę mniej “treehunterskie” kryteria, międzyborski buczek spełnia wyczerpująco. Pień drzewa jest bardzo krótki i szybko rozchodzi się na przewodniki, które dźwigają konary i gałęzie. Warto dodać, że w bliskim sąsiedztwie rosną wspaniałe daglezje zielone, które opisywałem w cyklu 2017.

Drzewo tworzy dosyć zwartą, finezyjną i lekko pokręconą formę, która prezentuje się nieco baśniowo, a na pewno wybornie i przepięknie. W końcu to jedno z naszych najpiękniejszych drzew liściastych i elitarna rodzina bukowatych.

Tak charakterystyczne dla buków guzy, narośle, mchy i gładka kora, tworzą jedyny i niepowtarzalny klimat. Buki to jedne z tych drzew, które wyjątkowo mocno pobudzają wyobraźnię. Są przy tym tajemnicze i po prostu niezwykłe.

Aby zobaczyć arsenał piękna międzyborskiej perełki, najlepiej przyjechać do niego na wiosnę, ale już w czasie, kiedy ma rozwinięte liście, co ma miejsce najczęściej na przełomie maja/czerwca w zależności od przebiegu pogody.

Oglądając go w promieniach wiosennego lub wczesno-letniego Słońca, można pomyśleć, że barwi się on jesiennymi kolorami. Ta odmiana właśnie tym się charakteryzuje, że liście po rozwinięciu się, przybierają najpierw czerwony/purpurowy kolor i stopniowo stają się zielone.

Jednak liście nie tak szybko stają się zielone. Prezentowane wyżej fotki zrobiłem w dniu 30 lipca 2017 roku i jeszcze wtedy, liście miały kolor czerwony i purpurowy. Dopiero po połowie sierpnia były bardziej zielone, a już prawie całkiem zielone w miesiącu wrześniu.

Na tle błękitu letniego nieba, liście dostojnego buka prezentują się fenomenalnie. To wspaniały efekt dekoracyjny i atrakcja dla oczu.

Czasami można też spotkać jeszcze bardziej egzotycznie wyglądającego buka zwyczajnego w odmianie czerwonolistnej i jednocześnie kolumnowym pokroju. Takiego okazu w lasach Wzgórz Twardogórskich jednak jeszcze nie odnalazłem .Być może nigdzie w tych lasach taki nie rośnie.

Na powyższych zdjęciach porównanie koloru liści na koniec lipca 2017 roku i września 2018 roku.

PODSUMOWANIE

1) Outsider lasów Międzyborza Sycowskiego i elita wśród drzew. Chociaż jeszcze niezbyt potężny (257 cm obwodu pierśnicowego pnia), prezentuje się okazale i intryguje swoimi purpurowo-czerwonymi liśćmi, wśród kompletnie zielonego towarzystwa.

2) Ma też ciekawych sąsiadów w pobliżu, którymi są strzeliste daglezje zielone, dęby, sosny, jabłonie i inni przedstawiciele, zarówno rodzimej, jak i egzotycznej dendroflory.

3) Międzyborski buk zwyczajny w odmianie czerwonolistnej to idealny przykład dla tropicieli (treehunterów) wyjątkowych okazów drzew na to, aby przy ich poszukiwaniu, zwracać uwagę nie tylko na okazy najgrubsze, najstarsze lub najwyższe, ale też m. in. na rzadkość gatunku/taksonu/odmiany na danym terenie i bardzo atrakcyjne walory dekoracyjne.

4) W następnym artykule pozostanę w lasach Międzyborza Sycowskiego, gdzie zaprezentuję i opiszę perłę dendroflory numer 26. w tegorocznym cyklu. Właściwie będą to trzy perły, dwa klony srebrzyste i dąb błotny, które tworzą niezwykłe “Egzotyczne” trio. Drzewa, pozostawione same sobie, bez ingerencji człowieka, narobiły wokół siebie sporego “bałaganu”, ale jest w nim coś urzekającego. ;))