Najgrubszy dąb szypułkowy w szpalerze na wale między mostami Warszawskim a Trzebnickim.

Nadodrzańskie wały należą do jednych z najlepszych we Wrocławiu tras spacerowych, biegowych i rowerowych. Wiele ich odcinków należy zaliczyć do urokliwych i cennych, a same tereny wokół rzeki stanowią ważne miejsca rekreacyjne dla mieszkańców i turystów odwiedzających stolicę Dolnego Śląska. Nie miałyby one tak wspaniałych walorów krajobrazowych, gdyby nie drzewa. Jedno i dwu-rzędowe aleje drzew, zwłaszcza dębów to charakterystyczna i rozpoznawcza marka nadodrzańskich wałów.  

Jedno z ciekawszych zgrupowań dębów w formie jednorządowej alei (szpaleru), wśród których część okazów osiągnęła wymiary pomnikowe rozciąga się między mostami – Warszawskim i Trzebnickim, maszerując do tego drugiego po prawej stronie wałów. Po lewej stronie wałów także spotkamy dęby, ale o mniejszych wymiarach. To jednak nie jedyny odcinek wałów, gdzie warto zwrócić uwagę na wielkie dęby.

Jedne z najgrubszych nadodrzańskich dębów rosną za Mostem Osobowickim w kierunku Osobowic, ale nimi zajmę się kiedy indziej. Także na tyłach ogrodzenia Ogrodu Zoologicznego odnajdziemy grube, stare dęby, wśród których mamy jedyny we Wrocławiu nadodrzański pomnik przyrody w formie alei, o którym napisałem w 2019 roku: http://server962300.nazwa.pl/pomnikowa-aleja-debowa-na-wale-za-ogrodem-zoologicznym.html 

W szpalerze między mostami – Warszawskim i Trzebnickim najgrubsze dęby przekraczają niewiele ponad 400 cm obwodu pierśnicowego pnia, jednak większość z nich mierzy nieco poniżej tej wartości. Jeden osobnik wyróżnia się bardziej i to jego postanowiłem przybliżyć i bardziej szczegółowo opisać.

Drzewo posiada krótki, masywny i gruby pień. Część dolnych konarów usunięto chirurgicznie, drzewo zdołało już zalać kalusem rany powstałe po tych zabiegach. Jest to dąb silny i witalny, a przy tym przepiękny.

OBWÓD PIERŚNICOWY PNIA

Obwód pierśnicowy pnia dębu mierzy 464 cm, a więc mamy tu do czynienia ze sporej grubości pniem i okazałym drzewem. Dębową dominację i wielkość gatunku podkreślają w tym miejscu dęby rosnąc obok. W ogóle jest to urocze i klimatyczne miejsce – największą w tym zasługę należy przypisać właśnie krzepkim dębom.

Sylwetkę drzewa – poza pniem – tworzy wiele masywnych, grubych i dobrze ulistnionych konarów. Jest to według mnie bardzo cenny okaz, który bez żadnych wątpliwości powinien zostać uznany za pomnik przyrody i to jak najszybciej. Co więcej – warto by objąć ochroną większość szpalerowych dębów, gdyż tworzą one bezcenny walor przyrodniczo-krajobrazowy tego miejsca.

W ostatnich latach wiele nadodrzańskich drzew wycięto, często tłumacząc decyzję o wycince złym stanem technicznym i fito-sanitarnym okazów. Przez to nadodrzański krajobraz Wrocławia częściowo zubożał. Opisywany dąb wraz z pozostałymi dębami, które w większości znajdują się w bardzo dobrej kondycji zdrowotnej stanowią bezcenny skrawek wrocławskiej zieleni i tym bardziej należy go chronić. 

PODSUMOWANIE

Poza miejskimi parkami, skwerami, bulwarami i ścieżkami przyrodniczo-rekreacyjnymi na wrocławskiej mapie terenów, które idealnie nadają się na spacery, jazdę na rowerze lub bieganie należy wyróżnić nadodrzańskie wały. Część z nich obsadzonych jest drzewami, głównie dębami szypułkowymi. Jeden z ciekawszych szpalerów tego gatunku rozciąga się po prawej stronie wałów między mostami Warszawskim a Trzebnickim.

Na odcinku około 300-400 metrów rośnie kilkadziesiąt dębów szypułkowych, z których większość osiągnęła już wymiary pomnikowe. Najgrubszym osobnikiem jest dąb, który mierzy w obwodzie pierśnicowym pnia 464 cm przy wysokości około 24 metrów. Jest to zdrowy, potężny, masywny osobnik z krótkim pniem i szeroką koroną, którą tworzy wiele grubych, poskręcanych konarów i gałęzi. Korona co roku obficie pokrywa się liśćmi. W szpalerze tym żadne drzewo nie objęto ochroną pomnikową. 

Nadodrzańskie dęby to wrocławskie dziedzictwo kulturowo-przyrodnicze o niepowtarzalnych walorach krajobrazowych. Nie tylko na tym odcinku rosną okazałe dęby. Jeszcze grubsze dęby (przekraczające 500 cm obwodu pnia) rosną m.in. wzdłuż wałów za mostem Osobowickim, a także w jedynej, pomnikowej alei dębowej na wałach za Ogrodem Zoologicznym, którą opisałem 2 lata temu. W przyszłości planuję powrócić do tematu najgrubszych dębów we Wrocławiu, które spotkamy podczas wędrówek wzdłuż rzeki Odry.