„LAS NATOLIŃSKI – mgnienie prastarej puszczy” – premiera filmu już 15 stycznia 2018 roku.

Puszcza w centrum Warszawy? To jest możliwe. Już w dniu 15 stycznia 2018 roku w godzinach 19:00 – 21:00 w Służewskim Domu Kultury przy ul. Jana Sebastiana Bacha 15 w Warszawie odbędzie się pokaz premierowy filmu „Las Natoliński – mgnienie prastarej puszczy” zrealizowany przez Pana Konrada Drzewieckiego, znanego m.in. z wartościowej i bardzo dobrze prowadzonej społeczności na Facebooku „DRZEWIEJ”.

Zwiastun filmu można obejrzeć tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=WfMNyQk1JJE

Las Natoliński, dzięki korzystnemu zbiegowi okoliczności, stał się prawdziwym przyrodniczym skarbem naszego kraju. Poprosiłem Konrada aby opowiedział w kilku zdaniach o przyrodniczym klejnocie, ukrytym  w stolicy. Czytając Jego słowa i oglądając wspaniałe zdjęcia z Lasu Natolińskiego na których widnieją m.in. potężne drzewa, śmiało można powiedzieć, że szykuje się nam naprawdę wyjątkowy film. Planuję pojechać na jego premierę i oczywiście postarać się przejść po bijącym sercu dawnej Puszczy Mazowieckiej. Do tematu z pewnością powrócę. ;))

“Film dokumentalny „Las Natoliński – mgnienie prastarej puszczy” opowiada o miejscu, które w związku ze swą bioróżnorodnością porównywalne jest do obszaru Białowieskiego Parku Narodowego a znajduje się w granicach administracyjnych Warszawy. Z racji swej historii jest ono jednak mało rozpoznawalne a moim zdaniem tylko podnoszenie społecznej świadomości o jego unikatowości może przysłużyć się jego ochronie. Teren obecnego rezerwatu na przełomie XVII i XVIII wieku stał się miejscem polowań króla Jana III Sobieskiego, który oddawał się pasji łowieckiej pośród ostańców Puszczy Mazowieckiej.

Obszar Lasu Natolińskiego z czasem stał się częścią założenia parkowego jednak mimo wytyczenia w nim osi widokowych na jego obszarze przetrwały kępy kilkusetletnich drzew. Po 1945 r. teren obecnego rezerwatu stał się częścią terenu rezydencji władz PRL i z tej racji wstęp do niego został praktycznie na pół wieku uniemożliwiony. Po 1991 r. do lasu wkroczyli naukowcy, zgodnie orzekając, iż ten obszar należy objąć ochroną rezerwatową , a wstęp na jego teren należy z racji siedlisk i zamieszkujących je gatunków znacznie ograniczyć.

Obecnie obszar rezerwatu w ponad 90% pokryty jest siedliskami grądowymi i łęgowymi składającymi się z pomnikowych często ponad 300-letnich dębów, jesionów, grabów oraz lip. Jeszcze w latach 40-tych las pokrywał jednak ok. 60% tego terenu, co uzmysławia nam skalę sukcesji jaka miała tam miejsce.  Pod parasolem olbrzymów rozwinęło się nam nowe pokolenie drzewostanu a duża ilość zamierających drzew oraz rozkładającego się drewna pozwoliła utrzymać się tam licznym gatunkom grzybów, porostów, śluzowców, bogactwu świata ptaków i innych zwierząt.

Na terenie rezerwatu stwierdzono m.in. drewnowca popękanego, ozorka dębowego, czy gwiazdosza rudawego. Sam podczas zdjęć spotykałem tam dzięcioły czarne, stwierdziłem obecność trzmielojada zwyczajnego oraz zaskakujący dla wszystkich fakt gniazdowania tam bociana czarnego. Obecnie plan ochrony określa sposób użytkowania terenu Lasu Natolińskiego jedynie w ramach zorganizowanych grup z przewodnikiem, dzięki czemu udaje się ograniczyć presję człowieka na jego teren”.