Wybrane drzewa Parku w Pawłowicach (m. Wrocław). Cz. 3/5.

Dąb szypułkowy 507 cm.

Trzecie okazałe drzewo, które postanowiłem bliżej pokazać i opisać w pawłowickim parku – podobnie jak dwa poprzednie – również należy do gatunku dąb szypułkowy. Przy czym należy zaznaczyć, że jest to najurodziwszy dąb z całej dębowej trójki.

Drzewo rośnie na skraju polany, która znajduje się naprzeciwko pałacu. Z uwagi na fakt, że dąb ma dużo swobody (należy go zaliczyć do okazów soliterowych), przez lata swojego dębowego życia wykształcił przepiękną, rozłożystą sylwetkę.

Identycznie, jak w przypadku dwóch poprzednio opisanych dębów, pień trzeciego “Quercusa” jest chirurgicznie pozbawiony dolnych konarów, które wyrastały blisko podstawy gruntu. Drzewo zdołało już prawie wszystkie rany zabliźnić, powstałe po tych cięciach.

OBWÓD PIERŚNICOWY PNIA

Chociaż obwody pierśnicowe pni wybranych przeze mnie dębów są bardzo podobne, to właśnie ten osobnik może poszczycić się najgrubszym. Aktualnie mierzy on 507 cm. Drzewo rośnie na prostym i bardzo przystępnym stanowisku, w związku z czym, pomiar obwodu jest bardzo łatwy.

Jak przystało na drzewo soliterowe, pień dębu jest bardzo krótki, masywny i walcowaty, a pierwsze konary, które usunięto chirurgiczne, wyrastały z pnia już na wysokości około 2 metrów. Na szczęście jeden z najgrubszych został oszczędzony podczas cięć.

Stanowi on dużą ozdobę drzewa, wznosi się do góry pod kątem ostrym na wiele metrów. Jest namiastką tego, co kryje w sobie dąb w wyższych partiach, bowiem tam zaczyna się najurodziwszy fragment sylwetki dorodnej rośliny.

Wiele grubych konarów, które rozchodzą się regularnie na wszystkie strony, przypominają tryskającą fontannę, z tym, że nie wodą a właśnie konarami. Stan zdrowotny dębu jest bardzo dobry.

Z dalszej perspektywy widzimy przepięknie ukształtowany dąb, którego gracja i styl tworzą harmonię, nastrój ciszy, ukojenia i kontemplacji. Wraz z okolicznymi drzewami i pałacem po drugiej stronie polany, miejsce to należy uznać też za wyjątkowo cenne pod względem krajobrazowym.

Silnie ugałęziona korona, obfite ulistnienie i mała ilość posuszu, świadczą o dobrej kondycji drzewa. Nie zauważyłem też wypróchnień, owocników grzybów pasożytniczych i innych widocznych objawów, sugerujących kłopoty zdrowotne dębu.

Jeżeli ktoś wpadłby na pomysł złożenia wniosku o ustanowienie jakiegoś pomnika przyrody w parku, wydaje się, że ten dąb jest najwspanialszym kandydatem na objęcie go tą formą ochrony. Według mnie, drzewo to należy do czołówki najpiękniejszych dębów soliterowych w tej części miasta.

PODSUMOWANIE

1) Trzecim dębem w pawłowickim parku, który przekroczył pięciometrowy obwód pierśnicowy pnia (obecnie mierzy 507 cm) jest osobnik, który rośnie jako drzewo soliterowe na skraju polany umiejscowionej naprzeciwko pałacu.

2) Dąb charakteryzuje krótki, walcowaty pień z widocznymi bliznami po chirurgicznym usunięciu dolnych konarów oraz nisko osadzona, przepiękna, rozłożysta i mocno ugałęziona korona. Stan zdrowotny drzewa jest bardzo dobry.

3) Z całej, dębowej trójki przekraczającej 500 cm obwodu pierśnicowego pnia, drzewo to – według mnie – jest najbardziej urodziwe i stanowi dendrologiczną perełkę krajobrazową terenu wokół pałacu. W jego bliskim sąsiedztwie rośnie okazały klon jawor, który będzie opisany w następnym artykule o pawłowickich drzewach.