Pomnikowy dąb szypułkowy na ścieżce w Parku Szczytnickim.

Zwolnij i podziwiaj.

Wrocławski Park Szczytnicki jest miejscem, w którym mamy dużą koncentrację drzew o wymiarach pomnikowych, głównie dębów szypułkowych. Rośnie tu też wiele innych gatunków drzew, których przedstawiciele spełniają kryteria pomnikowe. Bogactwo dendrologiczne parku jest znaczne i przede wszystkim – bardzo cenne.

Do dębów objętych ochroną pomnikową, należy m.in. dąb szypułkowy rosnący na ścieżce, która przebiega równolegle do ulicy Ludomira Różyckiego, kilkanaście metrów obok parkowego szaletu miejskiego, który został gruntownie odrestaurowany i obecnie już nie “straszy” swoim wyglądem.

Drzewo to figuruje w Centralnym Rejestrze Form Ochrony Przyrody ( Dąb_szyp._na_ścieżce_w_Parku_Szczytnickim ). Poza podaniem lokalizacji, podstawy prawnej powołania pomnika przyrody, pierśnicą, obwodem i wysokością, niewiele o nim napisano.

Wspomniano, że widnieje na nim m.in. ślad po obciętym konarze. Samo drzewo prezentuje się elegancko, a jego pokrój jest charakterystyczny dla drzew rosnących w zwarciu. Miejsce w którym rośnie jest dość nietypowe, chociaż to przecież park, a więc z parkowego punktu widzenia, rośnie tam, gdzie drzewa powinny rosnąć.

Chodzi o asfaltową ścieżkę, czy też asfaltową alejkę, bo tak ją nazwano w CRFOP, na którą drzewo “weszło” wraz z powiększaniem swoich gabarytów. Gdyby to była jakaś ulica, drzewo, zapewne zostałoby wycięte. Na szczęście w parku, dąb sobie spokojnie rośnie i ma się całkiem dobrze.

Jest to też naturalny “spowalniacz” rozpędzonych czasami rowerzystów, a także drzewo “koncentracji”, ponieważ widziałem już takie sytuacje, w których rowerzyści, podczas przejazdu przez ścieżkę, patrzyli w telefon i niewiele brakowało, żeby zderzyli się z drzewem… Ludzie, jak rower to nie telefon i na odwrót!

OBWÓD PIERŚNICOWY

Drzewo jest bardzo łatwe do zmierzenia. Ma prosty, regularny pień, bez zgrubień, narośli i rośnie na płaskim terenie. Obwód pierśnicowy pnia dębu wynosi 442,50 cm, czyli prawie 1,5 metra więcej od minimalnego obwodu (300 cm), predestynującego dąb do objęcia go ochroną pomnikową.

W miejscu po obciętym konarze, które drzewo bardzo ładnie “załatało” powieszono tabliczkę z napisem “pomnik przyrody”. Drzewo dosyć trudno ując na zdjęciu w całości. Najlepiej to zrobić obecnie, w stanie bezlistnym, z jednej lub drugiej strony ścieżki.

W pobliżu drzewa znajduje się ławka. Zamiast pędzić na rowerze i patrzeć w telefon, lepiej zatrzymać się, usiąść i spojrzeć na piękne drzewo. Taką subiektywną refleksję uzewnętrzniłem po obserwacji niektórych rowerzystów. Niektórych, ponieważ większość jeździ prawidłowo.

W Parku Szczytnickim rośnie podobny okaz dębu szypułkowego, który także wyszedł sobie na drogę, ale w zupełnie innej jego części, w pobliżu Ogrodu Japońskiego.

Rosnąć w sąsiedztwie innych drzew, pomnikowy dąb na ścieżce nie wykształcił kopulastej, szerokiej korony, a dosyć wysmukłą, z konarami w dużym stopniu skierowanymi ku górze, aby zdobyć potrzebną mu do życia ilość światła.

Drzewo znajduje się w dobrej kondycji zdrowotnej, a jego korona, co roku pokrywa się dużą ilością liści. Samo drzewo należy do jednych z najbardziej eleganckich osobników tego gatunku w parku.

W jego sąsiedztwie rosną jeszcze trzy inne, pomnikowe dęby szypułkowe, z których jednego opiszę szczegółowo. Od niego też, mamy rzut beretem do pomnikowej alei dębowej, którą ostatnio opisałem oraz do innych, pomnikowych i niepomnikowych, ale znacznie wyróżniających się drzew w parku.

PODSUMOWANIE

Chociaż w Parku Szczytnickim mamy wielkie bogactwo dendrologiczne, zarówno gatunków rodzimych, jak i egzotów, w sumie niewiele drzew uhonorowano tu statusem pomnika przyrody. Do nielicznej ciekawostki należą te drzewa, które “wyszły” na drogę. Jednym z nich jest pomnikowy dąb szypułkowy, który rośnie na ścieżce asfaltowej, biegnącej wzdłuż ul. L. Różyckiego.

Drzewo ma w obwodzie pierśnicowym pnia 442,50 cm przy wysokości 31 metrów i należy do dębowych elegantów Parku Szczytnickiego. Przejeżdżając rowerem przez ścieżkę lub będąc na spacerze, warto zatrzymać się i obejrzeć to urodziwe drzewo.  

Miejsce, w którym rośnie ten dąb to dobra baza wypadowa do pobliskich, pomnikowych drzew, jak i tych niepomnikowych, ale znacznie wyróżniających się we wrocławskiej dendroflorze.