Maj, czerwiec i lipiec 2017 roku za nami. To pierwsze trzy miesiące sezonu grzybowego, umownie przyjętego przeze mnie na rzecz mojej pasji i całego Tour De Las & Grzyb 2017. Tak naprawdę, rasowi grzybiarze mają sezon przez cały rok. W zimie rośnie co najmniej kilka, jadalnych gatunków grzybów, w szczególności podczas łagodnego jej oblicza lub dłuższych odwilży. Ja nie mam aż takiej presji grzybowej i sezon ograniczam do miesięcy maj-październik.

Czyli znajdujemy się na półmetku sezonu grzybowego. Bardzo sinusoidalnego na terenie całego kraju. Od świetnych i obfitych wysypów do mizeroty i bezgrzybia. Ja skupiam się oczywiście na Wzgórzach Twardogórskich. Pomijam prawdziwkowe szaleństwo w Kotlinie Kłodzkiej. Jak na tendencję ostatnich lat (gorąco i sucho), subiektywnie oceniam, że było całkiem nieźle chociaż bez szaleństw. Liderem pozostały koźlarze pomarańczowożółte (których obecnie brak) i kurki. Do nich można dodać borowiki usiatkowane, ale ich zaczerwienie było ogromne. Teraz nadeszły upały, a zatem zapowiada się przerwa w grzybkach. Przynajmniej na tych terenach.

Zanim na dobre spadnie ilość grzybów w lasach, w ostatnią niedzielę lipca postanowiłem zrobić 30-lipcowy zwiad i sprawdzić, czy po wielkich opadach z zeszłego tygodnia, coś w lesie się wykluło. Trzeba przyznać, że wprawdzie ilość grzybów, które zbieram była mała, to ogólna ilość gatunkowa grzybów na Wzgórzach jest całkiem spora i różnorodna. W miejscach zacienionych z żyźniejszą glebą jest jeszcze dużo wilgoci. To dobrze. Las tak szybko nie wyschnie.

Z gatunków, które zbieram znalazłem m.in. koźlarze czerwone, 2 prawdziwki (zdrowe o dziwo!), koźlarze babki (całkowicie robaczywe), kurki, mleczaje rydze (znalazłem kilka sztuk – wszystkie kompletnie robaczywe), czubajki czerwieniejące (12 sztuk) – także mocno zaczerwione, usychającą czubajkę kanię, borowiki usiatkowane – oczywiście z robalami (na zdjęciu jest najmłodszy okaz, swoją drogą taki mały a robale nie miały dla niego litości) oraz młodego i na szczęście zdrowego borowika ceglastoporego (ceglasia).

W sumie miałem ok. 1,5 kg grzybów z czego połowa wagi to kurki. Z innych grzybów – przede wszystkim rośnie full goryczaków, gołąbków, tęgoskórów, często też koralówek, olszówek, krowiaków aksamitnych i sporo gatunków mykologicznej drobnicy leśnej, np. maślanki wiązkowej. Rosną też podgrzybki zajączki – chyba każdy jest robaczywy. W lasach jest jeszcze dużo jagód, miejscami malin i coraz więcej borówek czerwonych oraz jeżyn na które planuję pojechać w najbliższym czasie. Chociaż było gorąco, ale jeszcze do wytrzymania, wycieczka była przednia.

Z grzybami podczas letnich wysypów (wyprysków) jest jak w piosence Skaldów “Króliczek” – chodzi o to, aby nie złapać króliczka, ale go gonić. ;)) Pierwszą część sezonu uważam za dobrą w porównaniu chociażby do fatalnego sezonu 2015 i słabszego w pierwszej części sezonu 2016. Największym rozczarowaniem był brak masowego pojawu podgrzybków pomimo – wydawałoby się – sprzyjających warunków. Gdybym nie chodził po tych terenach przez 30 lat to odniósłbym wrażenie, że wszystko jest ok. Jednak mając w pamięci mega-wysypy lipcowych podgrzybków wiele lat temu, mogę sformułować taki wniosek.

 W ogóle ostatni, naprawdę duży, lipcowy wysyp podgrzybków na Wzgórzach Twardogórskich miał miejsce w 2004 roku. W późniejszych latach grzyby też się pojawiały w większej lub mniejszej ilości, jednak intensywnością pojawu nie przebiły 2004 roku. Trudno w to uwierzyć, ale wychodzi już 13 rok bez masowego wysypu lipcowych podgrzybków. Czy to już nowy trend, spowodowany zmieniającym się klimatem? Zdecydowanie lepiej w tych rozważaniach wygląda sierpień, który ostatnio masowo grzybnął podgrzybkami w drugiej połowie miesiąca w 2014 roku.

Bardziej szczegółowo analizując sytuację pierwszych trzech miesięcy sezony grzybowego na WT w 2017 roku, należy podkreślić o występowaniu enklaw i certyfikowanych miejscówek grzybowych, w których grzybiarze zbierali podgrzybki. Jednak pojaw tego gatunku ograniczał się właśnie do najkorzystniejszych dla tego gatunku miejsc, czego nie można porównać do masowego wysypu. Najważniejsze w tym wszystkim jest to, że w ogóle grzyby się pojawiły i właściwie od połowy maja, podczas każdej wycieczki coś znajdowałem. W porównaniu do 2015 roku to niebo a ziemia. W 2015 roku, poza garstką kurek w lipcu, do września nie znalazłem żadnego grzyba kapeluszowego. Za to wygrzałem się jak w piecu. ;))

Nie samymi grzybami grzybiarz żyje. W lesie podczas pełni lata dzieje się tak wiele, że rekompensuje to w pełni brak grzybów lub ich niewielką ilość. Zafascynowała mnie praca (albo też współpraca) trzmieli i motyli. Były tak pochłonięte robotą, że w ogóle nie zwracały na mnie uwagi. Pewnie pomyślały: “To ten z Wrocławia. Jest nieszkodliwy, niech sobie pstryka foty”. ;)) Barwy motyli, ich delikatność i piękno oczarowują. Nawet z trzmielami idą za pan brat, często zapylając wspólnie te same kwiaty.

Kilka fotek zrobionych podczas pracy motyli i trzmieli jest na końcu wpisu. Niezwykłą ciekawostką była kupka ziemniaków, wyrzucona jakiś czas temu do środka lasu, z których część zaczęła rosnąć. To las typowo podgrzybkowy. Jak grzybów nie będzie to pojadę na leśne pyry. ;)) Ciekawe, czy dojdzie do jakiejś mutacji genetycznej podgrzybków z ziemniakami? ;)) Byłby to nowy gatunek. Swoją drogą, komu się chciało wyrzucić kartofle do środka lasu? Ludzie nie przestają mnie zaskakiwać. Swoim myśleniem lub jego brakiem…

Poza grzybkami i motylami/trzmielem, załączyłem jeszcze kilka leśnych ujęć i zdjęcie z serii “Wsi spokojna wsi wesoła” ponieważ uwielbiam takie klimaty. Dzisiaj weszliśmy w klimaty sierpnia – ostatniego miesiąca przed BIG WYSYPEM (pojawem) grzybów na nizinach, jeżeli oczywiście warunki na to pozwolą. Miejmy nadzieję, że grzyby w tym roku tak wysypią, że nie będzie można po lesie swobodnie chodzić. ;)) Z mojej strony – stopniowanie napięcia grzybowego i nakręcanie na las jest gwarantowane. Darz Grzyb! ;))