Piątek, 22 września 2017 roku, godzina 22:02 czasu polskiego. Słońce w swojej rocznej wędrówce, góruje na równiku i przechodzi przez punkt Wagi, rozpoczynając na półkuli północnej astronomiczną jesień, a na południowej – wiosnę. Przez pół roku biegun południowy będzie bliżej Słońca niż biegun północny (Słońce bardziej oświetla południową półkulę Ziemi).

Każda równonoc i przesilenie są zdarzeniami astronomicznymi, spowodowanymi nachyleniem osi Ziemi i nieustannym obiegiem wokół słońca. Ponieważ orbita Ziemi nie jest pionowa, a nachylona pod kątem 23,5 stopnia, stopień nasłonecznienia na obu półkulach planety zmienia się w ciągu roku. Moment równonocy następuje dwa razy w roku – wiosną i jesienią – kiedy nachylenie osi Ziemi i orbita naszej planety łączą się w taki sposób, że oś nie jest nachylona ani od, ani w kierunku słońca. W tych dniach obie półkule otrzymują niemal równomierną ilość słońca. Nasza dzienna gwiazda góruje w zenicie na równiku, a noc i dzień są w przybliżeniu sobie równe.
Nazwa „równonoc” pochodzi od łacińskich słów: aequusa (równy) i nox (noc).

Ptaki odlatują na południe, do ciepłych krajów, robi się coraz chłodniej. Na niebie przez całą noc w konstelacji Ryb widoczna jest jasna gwiazda Fomalhaut, zwana również Gwiazdą Jesieni. Po dniu równonocy jesiennej noce na półkuli północnej stają się dłuższe od dnia, a przyroda zaczyna przygotowywać się do zimy. Do końca października ubywa średnio 4-5 minut dnia, w listopadzie noc wciąż się wydłuża, ale nie tak gwałtownie. Stan ten potrwa do 21 grudnia, czyli aż do momentu przesilenia zimowego, będącego jednocześnie najkrótszym dniem roku.