facebooktwitteryoutube
O Blogu Aktualności Las Grzyby Pogoda Perły dendroflory Drzewa Wrocławia Wywiady Z życia wzięte Linki Współpraca Kontakt
Aktualności - 20 cze, 2018
- brak komentarzy
Perły dendroflory Wzgórz Twardogórskich 2018. (1) “Podwójna” topola biała z Bukowiny Sycowskiej.

(1) “PODWÓJNA” TOPOLA BIAŁA Z BUKOWINY SYCOWSKIEJ

Nowy sezon, nowy cykl i nowe drzewa. Lubię ten moment ponieważ artykuły będą owocem moich kilku-miesięcznych poszukiwań, którą jest pasja tropiciela drzew. Cykl pereł dendroflory WT 2018 zaczynam w tym samym miejscu, w którym zaczynałem i kończyłem cykl poprzedni – czyli w Bukowinie Sycowskiej.

Drzewem, które na pewno zasługuje na status perły dendroflory jest “Podwójna” topola biała rosnąca w pobliżu głównej szosy w Bukowinie, blisko zakrętu do stacji PKP.

Setki razy chodziłem tą szosą do lasu i z powrotem. Topola spokojnie sobie rosła, kryjąc się w porze wiosenno-letniej w licznych zaroślach, kłębiących się w pobliżu jej pnia. Odkąd poszukuję unikatowych drzew, bardzo szybko zwróciłem na nią uwagę. Nawet z daleka wyróżnia się grubym pniem i pochyłością.

W końcu trzeba było podejść do Jej wysokości i ją zmierzyć, sfotografować oraz obejrzeć. Drzewo to wyróżnią się osobliwym, wręcz patriarchalnym wyglądem. Oba pnie pokryte są licznymi guzami i naroślami, widać na nich też mchy i porosty. Pomimo, że topola rośnie zaledwie kilkanaście metrów od szosy, nie jest łatwo do niej podejść w ciepłej porze roku z uwagi na zachaszczenie terenu.

Na uwagę zasługuje trzeci pień, znacznie chudszy od dwóch pozostałych, wypróchniały i złamany. Czyli można powiedzieć, że topola ta była kiedyś trzypniowa a obecnie jest dwupniowa. Można do niego swobodnie zajrzeć i zaobserwować procesy w nim zachodzące.

We wnętrzu wyłamanego pnia widać buszujące owady, liczne pajęczyny i resztki martwego drewna. Najwięcej dzieje się w nim w ciepłych miesiącach, przy wzmożonej aktywności owadów i grzybów. Za to w zimie najłatwiej jest podejść do drzewa i dokładnie je obejrzeć. Prawdopodobnie to wypróchnienie dotyczy też dwóch podstawowych pni drzewa.

OBWÓD PIERŚNICOWY PNIA

Z drzewem tym miałem trochę problemów aby dokładnie zmierzyć jego obwód pnia. Przede wszystkim trzeba było odnaleźć najwęższy obwód od podstawy pnia do wysokości 130 cm i odpowiedzieć sobie na pytanie – czy mierzyć go z dodatkowym, wyłamanym pniaczkiem, czy nie? Aby nie zawyżyć pomiaru, nie mierzyłem kikuta, tylko odszukałem najwęższe miejsce, które znalazłem po około 10. próbach.

Miejsce to znajduje się na wysokości 80 cm od podstawy pnia. Tam obwód pnia “Podwójnej” topoli mierzy 512 cm, co stawia ją bezdyskusyjnie na czele najgrubszych drzew tego gatunku w Bukowinie Sycowskiej. Jest to obwód pomnikowy (dla topoli białej wynosi on minimum 300 cm). Trzeba też mieć na względzie, że drzewo rośnie na niewielkiej pochyłości terenu, co utrudnia dokładny pomiar obwodu.

Poza tym pokrój drzewa też jest pochyły i pomimo, że drzewo wygląda urokliwie i oryginalnie, jego pochyłość może być w przyszłości zgubna ponieważ silny napór wiatru może spowodować przewrócenie się tak ukształtowanego drzewa. Istnieje jeszcze niebezpieczeństwo w związku z przebiegającą bardzo blisko linią energetyczną. Wskazana byłaby ekspertyza dendrologiczna drzewa i ewentualne zastosowanie np. wiązań linowych lub innych zabiegów, poprawiających jego statykę.

“Podwójna” topola biała wykazuje dużą żywotność, co objawia się gęsto ulistnioną koroną i brakiem widocznych symptomów zamierania, chociaż jej wnętrze przypuszczalnie jest w dużym stopniu rozłożone przez grzyby. Topole to potężne drzewa. Jak podaje Pan Piotr Gach: Pień osiągający bardzo dużą grubość (pod tym względem topola biała należy w Polsce do ścisłej czołówki!), dość regularnie walcowaty, prosty, na niewielkiej wysokości rozwidlony przeważnie na kilka ogromnych konarów, często wielokrotny (różnica w stosunku do większości innych topól, posiadających prawie zawsze pojedynczy pień – np. t. czarnej, kanadyjskiej, włoskiej, osiki, balsamicznych)”.

“Poza dużymi rozmiarami i monumentalną sylwetką, topola biała wyróżnia się przede wszystkim swoją gładką, srebrzystobiałą korą występującą w górnej części pnia i na konarach (przypomina ona korę brzozy). Jeszcze lepsze kryterium rozpoznawcze stanowią długopędowe liście topoli białej. Mają one dość nietypowy kształt, są bowiem ostro i głęboko klapowane, jednak ich najbardziej charakterystyczna cecha to trwałe pokrycie spodniej strony blaszki gęstym, śnieżnobiałym kutnerem”.

“Odginane na wietrze i ukazujące swoje białe spody liście sprawiają, że drzewo prezentuje się wyjątkowo efektownie. Podobnie jak inne topole oraz wierzby, topola biała jest jednym pierwszych drzew kwitnących na wiosnę. Jej zwisające, czerwone (osobniki męskie) lub zielonkawe (osobniki żeńskie) kotki pojawiają się już na przełomie marca i kwietnia, 2-3 tygodni przed rozwojem liści. Kwiatostany żeńskie jeszcze w maju zaczynają się przekształcać w przypominające watę białe, puszyste owocostany”.

“Choć rodzima topola biała jest od pewnego czasu stopniowo wypierana ze swoich naturalnych stanowisk (głównie przez mieszańce topoli kanadyjskiej), to dzięki unikalnym walorom dekoracyjnym ciągle jeszcze stanowi ona popularne i chętnie sadzone drzewo ozdobne. Najczęściej można ją spotkać w parkach i na osiedlach, coraz rzadziej natomiast, podobnie zresztą jak w przypadku innych topoli, używa się jej do obsadzania dróg”.

“Jest to wynik przyjętego obecnie kierunku zmian przydrożnej roślinności, mającego na celu zwiększenie bezpieczeństwa ruchu drogowego poprzez likwidację przydrożnych drzew i ich zamianę na krzewy. Ofiarą tej polityki pada ostatnio niestety ogromna ilość drzew różnych gatunków, w tym także stare i piękne topole białe”.

Źródło: https://www.drzewa.nk4.netmark.pl/atlas/topola/topola_biala/topola_biala.php

FILM

Filmik z “Podwójną” topolą białą nagrałem na początku kwietnia 2018 roku, kiedy drzewo było jeszcze w stanie bezlistnym. Na filmiku można usłyszeć m.in. śpiewające na cześć wiosny ptaki, w tym stukającego w pobliżu dzięcioła. Oglądając go, zwróć uwagę na patriarchalny wygląd tego nieprzeciętnego drzewa. ;))

LINK: https://drive.google.com/drive/folders/1KzeVINix-_IazW79ahTwP5WMi6qkChD9

PODSUMOWANIE

1) “Podwójna” topola biała z Bukowiny Sycowskiej o pomnikowych wymiarach (512 cm obwodu pnia na wysokości 80 cm od podstawy gruntu) to prawdopodobnie najgrubszy okaz tego gatunku w Bukowinie i okolicznych terenach. Stanowi sporą ciekawostkę dendrologiczną, objawiającą się w patriarchalnym wyglądzie, pochyłej sylwetce i dużych rozmiarach. Może mieszkańcy pobliskiego domu nadadzą imię swojej nieprzeciętnej sąsiadce? ;))

2) W następnych artykułach “zaszyję” się w bukowińskich lasach i zaprezentuję kilka niezwykłych buków zwyczajnych. Pierwszym z nich będzie “Stopa Słonia” – drzewo pięknie ukształtowane, rosnące w uroczym miejscu, głęboko w lesie. ;))

Podziel się na:
  • Facebook
  • Google Bookmarks
  • Twitter
  • Blip
  • Blogger.com
  • Drukuj
  • email

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.