Dzisiaj, przyjrzyjmy się opieńce miodowej. Jest to – według mnie – wyśmienity grzyb jadalny, nadający się do spożycia, zarówno na świeżo w sosie (oczywiście po uprzednim obgotowaniu), jak i w marynacie oraz w stanie suszonym i kiszonym. Niektórzy autorzy atlasów, wskazują, że opieńki, mogą u bardziej wrażliwych osób, wywoływać dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Jeżeli takie objawy występują, należy wówczas zrezygnować z ich spożywania. Na pewno, wskazane jest dłuższe obgotowanie opieniek (30-40 minut) i nie spożywanie z nimi alkoholu.

Opieńki są jednymi z najbardziej poszukiwanych grzybów późniejszej jesieni. Często występują w czasie, kiedy inne, znane gatunki jadalne już nie owocują lub kończą owocowanie. Opieńka jest bardzo zmiennym grzybem. Wyrasta jako SAPROFIT na obumarłym drewnie i pniakach drzew, ale atakuje też żywe drzewa i jest wtedy bardzo groźnym PASOŻYTEM. Najchętniej atakuje młode drzewostany świerkowe lub sosnowe, ale nie gardzi też drewnem drzew liściastych. Należy do najgroźniejszych grzybów chorobotwórczych naszych lasów. Młode drzewa po porażeniu szybko zamierają, u starych choroba może trwać wiele lat, po czym w końcu drewno podlega białej zgniliźnie. Drzewa iglaste często wydzielają duże ilości żywicy z zaatakowanych obszarów pnia. Zaobserwowano też, że w ostatnim okresie przed obumarciem wytwarzają one duże ilości szyszek.

Opieńka wytwarza charakterystyczne sznury grzybniowe (RYZOMORFY), przerastające znaczne odległości w glebie i ściółce; pełnią one rolę narządów infekcyjnych, dokonują zakażenia korzeni drzew. Opieńka miodowa jest gatunkiem zbiorowym, wyodrębniono i opisano szereg oddzielnych gatunków. Niektóre z nich są bardzo trudne do rozróżnienia. Dla przeciętnego amatora grzybobrań, ważne jest to, że każda z tych odmian jest jadalna.

Najbardziej niezwykłą ciekawostką, dotyczącą opieńki miodowej jest jej ŚWIECENIE w nocy zielonkawym światłem. Zjawisko to należy tłumaczyć pewnymi reakcjami chemicznymi, zachodzącymi w trakcie oddychania komórek. Istniało kiedyś przypuszczenie, że fenomen ten miał się przyczyniać do przywabiania nocnych owadów w celu rozprzestrzeniania zarodników, obecnie jednak stwierdzono, że chodzi tu o czysto chemiczny proces, który zupełnie nie ma żadnego związku ze strategią rozmnażania.

Gdy pozna się dobrze cechy charakterystyczne opieńki miodowej, nie sposób pomylić jej z innymi grzybami. Do tych, najbardziej podobnych gatunków (a i tak dużo różniących się od opieńki), należy wskazać na maślankę wiązkową i inne gatunku maślanek, łuskwiaka nastroszonego, hełmówkę obrzeżoną i łuszczaka zmiennego.

Dokładny opis cech charakterystycznych opieńki, można znaleźć tutaj: https://darynatury.w.interiowo.pl/zrodla/grz023.htm

Najczęściej spotykane nazwy potoczne i regionalne opieńki miodowej to:

podpieniek, opieniek, podpieńka, bedłka opieńka, pniokówka, pierścianka, łopieńka, na podkarpaciu opińka.

Osobiście, opieńki zbieram od ponad 25 lat i nigdy nie miałem żadnych dolegliwości po ich spożyciu. W trakcie wielu rozmów z grzybiarzami, niektórzy skarżyli się, że nie mogą spożywać opieniek z uwagi na nietolerancję ich przez organizm. Najczęściej, byli to ludzie, mający problemy z żołądkiem, jelitami (wrzody), trzustką i wątrobą. A jakie Wy macie doświadczenia z tym niezwykłym grzybem? ;))