OŁAWSKIE DĘBY – WYBRANE OKAZY. (6) DĘBY SZYPUŁKOWE NA SKWERZE ŚW. JANA PAWŁA II I ZDANIE KOŃCOWE.

Ostatnia, szósta część krótkiego cyklu o oławskich dębach rosnących na terenie miasta Oława. O ile pięć artykułów dotyczyło pojedynczych drzew, o tyle w tym, ukazuję grupę dębów, które rosną tuż przy oławskim rynku na skwerze Św. Jana Pawła II. Według mnie – jest to najbardziej urokliwy zakątek oławskiego rynku.

Nie mierzyłem w nim obwodów pierśnicowych poszczególnych osobliwości, ale spokojnie można stwierdzić, że kilka dębów ma obwody dochodzące do 350-400 cm. Różny jest też ich stan zdrowotny i niestety – sporo drzew ma mocno przycięte konary o znacznej grubości, przez co mamy drzwi otwarte dla grzybów i patogenów.

Żeby stwierdzić, jak cenne jest to miejsce dla lokalnej różnorodności biologicznej miasta, wystarczy usiąść na jakichś czas na ławce i zaobserwować to, co dzieje się na skwerze. Widziałem tam pustułki, wieczorem można zauważyć nawet sowy, nie wspominając o licznych nietoperzach, owadach i innych mieszkańcach tego niewielkiego przecież skrawka zieleni miejskiej.

Niektóre dęby mają ślady żerowania koziorogów dęboszów, które są gatunkiem ściśle chronionym i które do życia bezwzględnie potrzebują dużych, starych dębów.

Chociaż na skwerze rosną też inne gatunki drzew, np. klony, kasztanowce, czy sosny to dęby zdecydowanie wiodą tu prym i należą do najpotężniejszych drzew skweru. W czasie letnich upałów jest to najlepsze miejsce w ścisłym centrum miasta, aby się przed nim schronić. W znajdującym się kilkadziesiąt metrów od skweru rynku – gdzie prawie już nie ma drzew – upał jest bardzo ciężki do wytrzymania.

To ślady żerowania kozioroga dębosza. Chociaż otwory w korze dębów są dobrze widoczne, to samego chrząszcza raczej ciężko spotkać pomimo, że wymiary jego – jak na nasze rodzime owady – ma imponujące.

Załączone zdjęcia pochodzą z maja 2016 roku. Od tamtej pory na skwerze praktycznie nic się nie zmieniło. Zdjęcia ze stanu bezlistnego skwerowych drzew przepadły, podobnie jak zdjęcia poprzednich dębów, prezentowanych w artykule nr 4 i 5.

Jednym, omyłkowym kliknięciem, bezpowrotnie usunąłem około 500 zdjęć z terenów zielonych miasta Oława. Może kiedyś pokuszę się o próbę ponownego ich wykonania.

Wisieńką na skwerowym torcie, a raczej perełką dendrologiczną jest piękny miłorząb dwuklapowy, który wyróżnia się swoją indywidualnością, pokrojem, sylwetką i wachlarzykowatymi liśćmi.

Jest on w bardzo dobrej kondycji zdrowotnej, a jego obwód pierśnicowy wynosi około 250 cm. W drugiej części skweru rośnie drugi osobnik tego gatunku, ale o mniejszych gabarytach i gorszym stanie zdrowotnym.

Mam nadzieję, że ta oaza zieleni w centrum miasta przetrwa, a ludzie odpowiedzialni za jej istnienie nie wpadną na “genialny” plan budowy tu osiedla lub parkingu dla samochodów. Chociaż patrząc na to, co się wyrabia z zielenią w różnorakich miejscach w kraju, moje obawy mogą mieć potencjał dla obaw.

Kilka zdań podsumowujących krótki cykl o najbardziej okazałych dębach w Oławie na terenie miasta, z pominięciem parku miejskiego, który dokładnie opisywałem w 2016 i 2018 roku. Cykl krótki bo i starych dębów niewiele. Być może któregoś nie odnalazłem, ale wydaje mi się, że te najbardziej okazałe, udało mi się pokazać.

Poza opisanymi drzewami, warto jeszcze wspomnieć o dębie (pomniku przyrodzie) przy nadodrzańskim wale, którego też prezentowałem i przy okazji o wielkiej topoli białej, prawdopodobnie najbardziej okazałej w swoim gatunku na terenie Oławy. Tylko te drzewa rosną już dość daleko od ścisłego centrum miasta.

Jako były już mieszkaniec Oławy, będę mieć znacznie mniej czasu do dyspozycji, aby w roli tree-huntera wyszukiwać unikatowe drzewa tego miasta i okolic. Niemniej co nieco odnalazłem i opisałem, dzięki czemu – być może – zostawiłem podłoże dla kogoś, kto postanowi kontynuować w Oławie to nietypowe hobby.

Planowałem jeszcze w odrębnych artykułach pokazać i opisać najciekawsze drzewa rezerwatów (Zwierzyniec, Kanigóra, Grodziska Ryczyńskie i Leśna Woda), które charakteryzują się różnorodnością i bogactwem form przyrodniczych. Niestety, nie udało mi się tego zrealizować, chociaż materiału trochę zdobyłem.

Za to teraz zacząłem działać we Wrocławiu i w okolicach, gdzie nie brakuje pięknych i unikatowych drzew, chociaż wiele z nich jest zagrożonych przez coraz silniejszą presję cywilizacyjną. W miarę zdobywania materiału i opracowywania artykułów, będę je prezentować na blogu.

Natomiast tradycyjnie w czerwcu, rozpocznę swój szlagierowy cykl pereł dendroflory Wzgórz Twardogórskich, w którym ponownie zaprezentuję wspaniałe i często kompletnie zapomniane drzewa.