OŁAWSKIE DĘBY – WYBRANE OKAZY. (3) DĄB SZYPUŁKOWY PRZY DEPTAKU.

Okaz numer 3 w mini-cyklu o oławskich dębach to drzewo rosnące przy deptaku, który usytuowany jest wzdłuż ulicy 1 Maja. Równoległa do niej jest ulica 3 Maja, a w pobliżu mamy ulicę 11 Listopada. Bez względu na nazewnictwo poszczególnych ulic, mamy na nich identyczny przebieg dwunasty miesięcy w roku, jak i na innych ulicach. ;))

Drzewo, które jest bohaterem tego artykułu, zwróciło moją uwagę szybko ponieważ jest to dość okazały dąb, który jest też najgrubszym ze wszystkich dębów rosnących w niewielkim zadrzewieniu (skwerze) wokół. Nie jest to okaz, który mocno rozpościera konary w poziomie, próbując zająć jak największą część terenu wokół.

“Deptakowy” dąb jest wysmukły, tak jakby powściągliwy w swej królewskiej i żądnej światła naturze. Chociaż górne gałęzie zdradzają jego zapędy terytorialne, to jednak główne przewodniki rosną niemal pionowo do góry, zmniejszając tym samy objętość korony drzewa.

Drzewo sprawia wrażenie, jakby – z jednej strony chciało pokazać swoje królewskie, dębowe oblicze, z drugiej zaś strony, ma poczucie bliskości ludzi i nie chce z nimi zadzierać, dlatego nie rozpościera szeroko konarów i gałęzi jak jego samotni bracia na otwartym terenie. Mądrość natury i królewska strategia w jednym.

Niektóre, dolne konary, zostały drzewu chirurgicznie usunięte. Niestety były one już dosyć grube i drzewo musiało długo zabliźniać rany, co spowodowało wniknięcie zarodników grzybów “drewno-żernych i rozkładowych”. Na dębie można zauważyć ich owocniki.

OBWÓD PIERŚNICOWY

Jeśli chodzi o obwód pierśnicowy drzewa to wynosi on 390,50 cm, czyli jest to jak najbardziej wymiar pomnikowy. Drzewo nie jest objęte ochroną pomnikową, chociaż – podobnie jak inne, największe dęby w Oławie – spełnia kryteria do objęcia go tą formą ochrony.

Ponieważ drzewo rośnie na skraju niewielkiego skweru, ma ograniczoną sferę życia, której część przykryta jest chodnikiem i kostką brukową. Lepiej pod tym względem mają dęby rosnące w głębi skweru.

Pień – chociaż wydaje się być zdrowy i bez uszkodzeń, może być częściowo wypróchniały z uwagi na towarzystwo grzyba. Niewielkie ubytki zewnętrzne pnia widnieją od strony ulicy, które dosyć łatwo przeoczyć.

Ciekawie wygląda miejsce rozchodzenia się grubych konarów drzewa, które tworzy coś na kształt asymetrycznych, kilku – zębnych wideł. Najcieńszy konar jeszcze w 2017 roku pokryty był obficie liśćmi, w zeszłym roku szybko usechł.

W miejscu rozchodzenia się przewodników, drzewo jest delikatnie przyozdobione porostami. Ten niuans jest prawie przez wszystkich przeoczany.

Za to miłośnicy i pasjonaci sędziwego drzewostanu są wyczuleni na wszelkie, dyskretne ozdoby drzewa, świadczące o ich urodzie i zachodzących na nich procesach.

Korona “deptakowego” dębu nie jest szczególnie rozłożysta czy okazała. Za to ma gęste ulistnienie, chociaż odrobina posuszu jest w niej zauważalna.

W pobliżu drzewa znajduje się kilka ławek, które w miesiącach letnich, często są okupowane przez okolicznych mieszkańców. W towarzystwie drzew jest zawsze przyjemniej i chłodniej. Zeszłoroczna, gorąca i sucha pogoda, szczególnie pokazała ludziom, jak stare drzewa są bezcenne w miastach.

Wielka szkoda, że sędziwych drzew ubywa, a i kandydaci na przyszłe matuzalemy danego obszaru są coraz częściej wycinani pod zabudowę mieszkaniową, galeriową lub drogową. 

Często mylnie przekazywane są informacje, że w miejsce wyciętego, starego drzewa, dokonano w innym miejscu nasadzeń zastępczych w ramach rekompensaty. O ile prawdą jest dokonywanie tych nasadzeń, o tyle rekompensata to żadna. Młode drzewka, często po roku dwóch usychają i w żadnym stopniu nie odrabiają strat po sędziwym okazie.

Widoczny powyżej, najbardziej odchodzący od pnia konar, który już usechł, stanowi zagrożenie upadkiem i powinien być usunięty. Do 2018 roku wydawał się być w doskonałej formie. Chyba wybitnie sucha pogoda roku 2018, częściowo przyczyniła się do tak szybkiego obumarcia.

PODSUMOWANIE

Oryginalny wygląd i sylwetka. Mądrość natury w połączeniu z królewską strategią. Dąb szypułkowy przy oławskim deptaku, odznacza się wśród drzew swojego gatunku na terenie miasta i nie tylko. Mocarny, chociaż wysmukły i nie będący jeszcze nad wyraz potężnym okazem z obwodem pierśnicowym wynoszącym 390,50 cm.

Nieliczny przedstawiciel dębowych staruszków miasta Oława. Piękno tego drzewa kontrastuje z kwadratowym ciągiem bloków, wybudowanych wzdłuż deptaku i po drugiej stronie skweru. Okaz bardzo cenny, będący w czołówce najpiękniejszych dębów Oławy.