Drzewo nr 8. w moim TOP 13 okazów dendroflory parku w Oławie to jeden z najpiękniejszych dębów szypułkowych parku oławskiego rosnący w części miasteczkowej przy starym, otwartym basenie, który obecnie przechodzi zaawansowaną fazę remontu. Dąb umiejscowił się jakby w rogu, kilka metrów od ogrodzenia basenu i oławskiego wału przeciwpowodziowego.

Drzewo ma charakterystyczny pokrój dla okazów rosnących na otwartej przestrzeni, czyli nie konkurujących o światło z drzewami rosnącymi obok. Dzięki temu wykształcił niezbyt duży, ale masywny pień i wspaniałą, regularną koronę, która jest dobrze widoczna i przyciąga uwagę ze sporej odległości.

Stan zdrowotny dębu jest dobry, chociaż “krecią” robotę tradycyjnie zrobiły “zabiegi pielęgnacyjne” dokonane wiele lat temu i polegające na chirurgicznym przycięciu niektórych, dolnych i bardzo grubych konarów. Drzewo do dzisiaj nie zdążyło zasklepić powstałych ran, chociaż z roku na rok widać, że mocno walczy o zamknięcie drogi pasożytom i grzybom.

Jak to bywa w przypadku oglądania drzew – szczególnie rosnących na otwartym terenie, warto obejrzeć okaz ze wszystkich stron – w przypadku dębu “basenowego” – nawet po drugiej stronie rzeki Oławy. To jest właśnie ta jedna z “magii” drzew, która ukazuje różnorodność piękna drzewa z każdej możliwej strony obserwatora.

Podstawa pnia drzewa przyciąga uwagę masywnymi napływami korzeniowymi, budzącymi trochę skojarzenia z górskimi bukami, będącymi – według mnie – jednymi z mistrzów finezji jeśli chodzi o napływy korzeniowe. W pobliżu podstawy pnia drzewa znajduje się “ozdoba” w postaci betonowej pokrywy do podziemnego wejścia.

Niestety, jak w każdym mieście, tak i w Oławie można spotkać “półmózgi”, które czasami szpecą różne obiekty publiczne, nie oszczędzając również okazów dendroflory. Opisywany dąb został na jednej stronie pnia pomazany czerwoną farbą. Przykrym zjawiskiem jest też częste spożywanie alkoholu przy drzewie i pozostawianie pod nim puszek i butelek.

Obwód pierśnicowy dębu wynosi 450 cm (pomiar dokonany w maju 2016 roku). Drzewo ma kilka, bardzo grubych i nieco pokręconych konarów, które dodają mu uroku i “mocarności”. Korona jest regularna i co roku obficie pokrywa się dużą ilością liści. Dąb ten należy do ścisłej czołówki najpiękniejszych drzew tego gatunku w oławskim parku.

Już za kilka tygodni rozpocznie się fenomenalny spektakl przeobrażania się drzewa z szaro-czarnej, zimowej szaty na jasnozielonego, przepięknego jegomościa dębowego, ciszącego się wiosną nie mniej niż my. ;))