Dąb szypułkowy “Jegrów” – nowy pomnik przyrody w Oleśnicy.

Pomnikom przyrody ożywionej w Oleśnicy (woj. dolnośląskie, powiat oleśnicki, gmina Oleśnica), poświęciłem pod koniec 2020 roku trzy artykuły:

1) http://server962300.nazwa.pl/pomniki-przyrody-w-olesnicy-cz-1-3.html

2) http://server962300.nazwa.pl/pomniki-przyrody-w-olesnicy-cz-2-3.html

3) http://server962300.nazwa.pl/pomniki-przyrody-w-olesnicy-cz-3-3.html.

Na mocy uchwały nr XXIV/268/2020 Rady Miasta Oleśnicy z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie ustanowienia pomnika przyrody ( Uchwała_NR_XXIV2682020_Rady_Miasta_Oleśnicy_z_dnia_30_grudnia_2020 r. ), statusem tym uhonorowano jeszcze jedno drzewo, którym jest dąb szypułkowy o obwodzie pierśnicowym pnia wynoszącym 431 cm, który rośnie przy ul. Spacerowej, na działce o numerze ewidencyjnym 3/5 AM-23, obręb Oleśnica. Pomnikowi przyrody nadano nazwę własną “Dąb Jegrów”.

Informację o drzewie znajdziemy też w Centralnym Rejestrze Form Ochrony Przyrody ( Nowy_pomn._dąb_szypułkowy_w_Oleśnicy ). Podczas jednej z wycieczek dendrologicznych, którą zaplanowaliśmy w sezonie zimowym z Markiem Łuszczyńskim (pomniki-przyrody.pl), przy okazji odwiedziliśmy nowy pomnikowy dąb w Oleśnicy. Niestety, już na wstępie zauważyliśmy, że na jego pniu, jakieś półgłówki namalowały białą farbą napis: “Hej Śląsk”.

Drzewa nigdy nie powinny stanowić podłoża do jakichkolwiek form manifestowania głupoty. Czasami głupole to ignorują. Gdyby nie ten mankament, drzewo prezentuje się całkiem przyzwoicie, chociaż nie wyróżnia się znacznie wśród swojego gatunku. Niemniej, ponad cztero-metrowy obwód pnia to już jest coś.

Pień jest zdrowy, bez widocznych uszkodzeń, ubytków i innych, niepokojących objawów. Stan zdrowotny drzewa wydaje się bardzo dobry, chociaż aby to potwierdzić na 100%, należałoby obejrzeć drzewo w sezonie wegetacyjnym. Niektóre dolne konary dębu usunięto chirurgiczne, a powstałe w wyniku tej operacji rany drzewo zalewa kalusem.

Sylwetka drzewa wskazuje na soliterową genezę jego wzrostu. Niestety, w uchwale nie podano ani wysokości dębu, ani jego przybliżonego wieku. Pomnikowy osobnik wykształcił regularną, niezbyt szeroką koronę, w której widać kilka naturalnych wyłamań konarów/gałęzi. Pomimo, że drzewo to nie odznacza się imponującymi rozmiarami, uważam, że takie okazy często powinny być chronione jako pomniki przyrody.

Wówczas jest szansa, że któryś z nich w przyszłości stanie się gigantem gatunku i będzie podziwiany przez następne pokolenia. Warto to czynić również dla zachowania ciągłości trwania najgrubszych i najstarszych drzew, gdyż często w danej gminie, można zauważyć ogromną lukę między najbardziej okazałymi drzewami, a dendrologiczną młodzieżą, która potencjalnie powinna w przyszłości zastąpić współczesne olbrzymy. W tej kwestii konieczna jest edukacja i uświadamianie lokalnym społecznością, jak ważne są stare drzewa nie tylko dla podtrzymania różnorodności biologicznej, ale i w aspekcie kulturowym, krajobrazowym oraz mikro-klimatycznym.