Blog skończył 7 lat.

Wczoraj 16. października mój blog www.lenartpawel.pl skończył 7 lat. Kiedy patrzę na pierwsze opublikowane wpisy to zadaję sobie pytanie – kiedy tak szybko to zleciało? Jak już kiedyś napisałem, nie lubię zbytnio tego typu podsumowań, jednak czasami warto sporządzić jakiś bilans i zaplanować następne lata blogowej działalności.

NA ZAWSZE W LESIE

Mój blog to zdecydowana nisza wśród tysięcy blogów, które obecnie istnieją w przestrzeni internetowej. Mogę go porównać do ciężkich odmian muzyki metalowej, która często jest określana jako niszowa, “undergroundowa”. Słuchają jej nieliczni koneserzy mocarnych dźwięków, nie usłyszymy jej w komercyjnych stacjach radiowych i telewizyjnych. Podobnie jest z moim blogiem. Ilość odsłon wskazuje, że jest on czytany przez wąską grupę Czytelników, tylko w sezonie grzybowym notuje się większą ilość odwiedzających. Jak to wygląda? Poniżej zestawienie odsłon bloga na przestrzeni ostatniego miesiąca.

Poza sezonem grzybowym liczba dobowych odwiedzin z reguły nie przekracza 300-400, a czasami wynosi tylko nieco ponad 100. Przez cały okres blogowania zaliczyłem kilka awarii, między innymi tych związanych z licznikiem, przez co utraciłem ciągłość historii odwiedzin na stronie. Na szczęście raz w tygodniu wykonuję zrzuty z ekranu, dzięki którym jestem w stanie ją odtworzyć. Dotychczasowy rekord dziennych wejść na bloga wynosi 2406 i został ustanowiony 4. października 2020 roku.

Te statystyki ukazują jedną ważną informację. Mój blog to głęboka nisza w porównaniu do rekinów blogowania, którzy potrafią mieć nawet kilkaset tysięcy wejść dziennie. Taka pozycja bardzo mi odpowiada, zgodnie z powiedzeniem w muzyce metalowej “Forever Underground” i moim – “Na zawsze w lesie”. Jakoś nie ciągnie mnie do większej popularności, czego dowodem jest brak kont na Twitterze, Instagramie i innych portalach społecznościowych, które są bardzo chętnie wykorzystywane przez blogerów do promocji swojej twórczości. Co więcej, wycofałem się nawet z Facebooka, zamieszczając pod koniec czerwca 2021 roku taką oto informację:

Podtrzymuję to założenie i nie planuję powrotu na FB z informacjami o nowych postach na blogu. Czasami zamieszczam na osi czasu luźne posty z wybranymi fotografiami, aby przypomnieć znajomym o moim istnieniu. Z bloga wycofałem też reklamy, które były zbyt upierdliwe i nachalne, a w konsekwencji irytujące. Na blogu mają znajdować się wyłącznie informacje związane z jego tematyką i tego będę się trzymał.

KILKA WYBRANYCH DAT

Gdybym miał wskazać na kilka ważnych momentów/dat z życia bloga, które w znacznym stopniu wpłynęły na jego rozwój to są to na pewno:

♦ 16.10.2015 r. – to data oficjalnych narodzin strony www.lenartpawel.pl. W tym dniu ruszyła machina leśno-grzybowo-dendrologiczno-pogodowa. ;))

♦ 14.05.2016 r. – pierwsza wspólna wyprawa do Borów Dolnośląskich z Łukaszem Chruszczem – człowiekiem, który czuje i widzi las na tych samych poziomach i wymiarach. Bardzo cenna znajomość, którą celebrujemy w każdym sezonie wspólną wyprawą w czeluści Borów.

♦ 15.10.2016 r. – pierwsze wspólne grzybobranie z Sylwią i Andrzejem Oraczewskimi, którzy otworzyli przede mną bramę na górskie grzybobrania. Wcześniej były dla mnie egzotyką.

♦ 10.02.2018 r. – spacer dendrologiczny z Robertem Sobolewskim po wrocławskim Parku Szczytnickim. Wtedy zawiązałem kilka wartościowych znajomości, w tym przede wszystkim z samym Robertem, który zawsze jest chętny do pomocy przy oznaczaniu poszczególnych drzew i krzewów.

♦ 19.05.2019 r. – ponowy spacer dendrologiczny z Robertem Sobolewskim, tym razem w zabytkowym parku w Żarowie. Na nim osobiście poznałem Marka Łuszczyńskiego – autora blogu www.pomniki-przyrody.pl. Jest to bez wątpienia najcenniejsza znajomość w dendrologicznym hobby. Wspólne wycieczki z Markiem i często Jego rodziną nadały dendrologicznej części bloga nowego wymiaru i jakości.

Ważnych dat jest więcej, ale nie chcę ich wszystkich wymieniać, żeby nie stworzyć z tego wpisu tasiemca uzbrojonego. ;)) Słowa podziękowania należą się wszystkim, którzy w jakimś stopniu przyczyniają się do rozwoju www.lenartpawel.pl i często są jego Czytelnikami, a także wspierają mnie chociażby dobrym słowem. Wymienię tu (przepraszam, że nie wszystkich) Wojciecha Dziewierskiego, którego kolejna, niezwykle wciągająca część Leśnych Opowiadań z życia na Kresach Wschodnich ukaże się już na dniach, Krzysztofa Wolnego (Krzyśka z lasu), wiele osób znajomych z FB, jak i nieznanych Czytelników, którzy czasami napiszą do mnie coś miłego. Za wszystko wszystkim dziękuję. Słowa podziękowania należą się też mojej rodzinie, która wspiera mnie w tym nietypowym hobby i znosi moje dość częste nieobecności w domu spowodowane pobytem w lesie/terenie.

KATEGORIE

Jeżeli chodzi o poszczególne kategorie na blogu to podtrzymuję dokładnie to, co napisałem w podsumowaniu na koniec grudnia 2019 roku ( http://server962300.nazwa.pl/1538-dni-blogowego-zycia-cisnienie-stabilne-co-dalej.html ). Poza stałymi fragmentami i wpisami będę publikował nowe artykuły, przede wszystkim te związane z drzewami i pięknem naszej ojczystej przyrody. Oczywiście nie zabraknie też relacji z wycieczek do lasu, a zwłaszcza do Bukowiny Sycowskiej – dla mnie najwspanialszej i najbardziej kultowej wsi na Dolnym Śląsku. ;))

CO W NAJBLIŻSZEJ PRZYSZŁOŚCI?

Wkrótce zakończy się sezon grzybowy i wrócę do regularnych wpisów związanych z drzewami oraz hobby Treehuntera. Materiału zgromadziłem tak dużo, że mógłbym przez rok nigdzie nie jeździć, a i tak będzie o czym pisać. To przede wszystkim zasługa Marka Łuszczyńskiego, z którym zwiedziłem wiele wspaniałych miejsc i odwiedziłem przepiękne unikatowe drzewa. Będzie też kilka wpisów o wrocławskich pomnikach przyrody ożywionej i wybranych cennych okazach, które nie posiadają tego statusu. Poza tym bez zmian. Mój blog ma być odskocznią od codzienności, głupiej polityki i nudnych spraw. Wszystkim Czytelnikom życzę spokoju i zdrowia. Reszta się ułoży. ;)) Darz Grzyb!