Marzec to miesiąc przesilenia wiosennego, kiedy dzień zaczyna być dłuższy od nocy. Jednak noc jest wciąż wystarczająco długa, by móc oglądać i podziwiać wiele ciekawostek astronomicznych, których w tym miesiącu nie zabraknie.

W dniu 1. marca, Słońce w Warszawie wzeszło o godzinie 06:20, a zaszło o godz. 17:16. Natomiast w ostatnim dniu miesiąca, już po zmianie czasu z zimowego na letni (być może zrobimy to po raz ostatni), wschód naszej gwiazdy nastąpi o godz. 06:16, a zachód dopiero o godz. 19:05. To oznacza, że w ciągu miesiąca, dzień wydłuży się nam o 1 godzinę i 45 minut.

Za to w dniu 20 marca o godzinie 22:58, Słońce wstąpi w znak Barana i przekroczy równik w swojej wędrówce na półkulę północną. Wtedy rozpocznie się astronomiczna wiosna, zwana również momentem równonocy wiosennej. Fazy Księżyca w marcu będą następujące: nów nastąpi w dniu 6 marca o godz. 17:05, pierwsza kwadra w dniu 14 marca o godz. 11:28, pełnia w dniu 21 marca o godz. 02:44, a ostatnia kwadra w dniu 28 marca o godz. 05:11.

Planety. Na początku miesiąca stosunkowo nisko, bo 5-10 stopni nad zachodnim horyzontem będzie można dostrzec Merkurego. W drugiej połowie marca, warunki obserwacyjne będą się pogarszać, aż w końcu, w trzeciej dekadzie miesiąca, stanie się niemal niewidoczna, gdyż zacznie zachodzić jeszcze zanim zapadnie zmrok. Kończy się również wspaniały sezon obserwacyjny planety Wenus. Jeszcze w pierwszych dwóch dekadach tego miesiąca będzie można ją zobaczyć nisko 5 stopni nad wschodnim horyzontem, około godzinę przed wschodem Słońca. W kwietniu nastąpi koniunkcja planety ze Słońcem, dlatego po 20 marca już zniknie w łunie wstającego dnia.

Także Marsa będzie coraz trudniej podziwiać. Planeta świeci w pierwszej połowie nocy, do 23 marca w gwiazdozbiorze Barana, a w ostatnim tygodniu miesiąca, przejdzie do Byka. Za to w każdym tygodniu poprawiają się warunki do podziwiania Jowisza. Gazowy Olbrzym widoczny jest nad ranem, na początku miesiąca wznosi się około 10-15 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem, pod koniec miesiąca rośnie do 20-25 stopni. Krótko przed wschodem Słońca możemy już powoli szukać Saturna. Planeta pojawia się około 2 godzin przed wschodem Słońca, do czasu pełnego rozjaśnienia nieba, wznosi się do 10-15 stopni. Warunki do obserwacji Jowisza i Saturna będą lepsze od kwietnia.

Kończy się również czas na poszukiwania Urana. W marcu planeta świeci w godzinach wieczornych w gwiazdozbiorze Barana, który po nastaniu zmroku astronomicznego, znajduje się na wysokości około 20-25 stopni nad zachodnim horyzontem. Jednak blask i rozmiar planety pozwala na prowadzenie obserwacji jedynie przy pomocy teleskopów. Z kolei w dniu 6 marca nastąpi koniunkcja Słońca z Neptunem, dlatego przez cały miesiąc planeta będzie niewidoczna.

W dniu 11 marca nastąpi pierwsza wyraźna koniunkcja planety z Księżycem. Oświetlony w około 20 proc. Srebrny Glob spotka się kilkadziesiąt minut po zachodzie słońca z Marsem w odległości około 35-40 stopni nad zachodnim horyzontem. Na kolejną koniunkcję trzeba będzie poczekać do 27 marca, ale będzie ona znacznie bardziej widowiskowa niż ta sprzed dwóch tygodni. Księżyc około godziny 05:00 nad ranem zbliży się do Jowisza na odległość mniejszą niż 1 stopień.

Wydarzenie rozegra się na wysokości około 15 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem, więc nie powinno być większych problemów z jego obserwacją. Dwa dni później, około półtorej godziny przed wschodem Słońca, Srebrny Glob spotka się z Saturnem. O godzinie 05:00 Księżyc znajdzie się zaledwie 45 minut od planety. Jednak koniunkcja będzie miała miejsce, gdy już wschodni horyzont zacznie się rozjaśniać, dodatkowo spektakl rozegra się stosunkowo nisko, bo około 5-7 stopni nad południowo-wschodnim horyzontem.